Tarihçiler İsa’nın o zamanlar Nasıra’yı neden terk ettiğini herhalde hiçbir zaman öğrenemeyecekler ama İnciller onun nereye gittiğinden söz eder: Vaftizci Yahya’ya. Kendisi bu çalkantılı dönemdeki vaizlerden biridir: Ürdün nehri kıyısında, yaklaşan kıyamet gününe karşı uyaran ve yalnızca, onun tarafından vaftiz edilen tövbekarlara sonsuzluk vaat eden bir peygamber.
Luka İncili’ne göre Yahya «İmparator Tiberius’un imparatorluğunun 15. yılında» ortaya çıkar, muhtemelen 28 sonbaharı ile 29 sonbaharı arasında. İncil’i yazan dört havari onun hakkında bilgi verir, Flavios İosephos da öyle. Çöl sınırında dünyanın sonu ve hükümdarın ahlaki hataları hakkında vaaz veren adamın etrafına hızla yandaşlar toplanır. Ama ülkede ayaklanma tehlikesinin baş göstermesi Yahya’nın kaderini belirler. Vaftizcinin demagoji yeteneğinden korkan Herodes Antipas, kendini peygamber ilan eden adamı idam ettirir.
İsa ise o sırada daha da uzağa gitmiştir. Nasıralı adam kısa bir süre için, belki de topu topu birkaç hafta, Yahya’nın yandaşlarına katılır. Kendini ona vaftiz ettirir, ancak muhtemelen hemen ardından ondan ayrılır. (İsa’nın kendisi asla birisini vaftiz etmemiştir.)
29 baharında Celile’de yeni bir vaiz, mesajını ilan eder.
Dağdaki Vaaz (Matta İncili, 5.-7. Bölüm), meseller, mucizeler – hepsi Hıristiyanlık öğretisine dahildir. Ancak İncil yazarları kronolojide ve yaptıkları yer betimlemelerinde kuşkularını korur ve kararsız kalır. Ciddi anlamda yeniden incelenmesi gereken şudur: İsa muhtemelen yalnızca bir yıl kadar vaaz verir. Celile’nin bir bölümünde dolaşır; Taberiye Gölünün kıyısındaki bu üçgen, dört-beş saatte dolaşılabilen Kefernahum-Beytsayda-Horazin şehirleriyle sınırlıdır. Bu bölgede vaaz verir.
İsa, kökeni, icraatlarının sürekliliği ve ortaya çıktığı yer itibariyle uç bir figürdür. Bu bakımdan, hemen hemen onun çağdaşı olan putperest yazarların, Tacitus ve Suetonius gibi Romalı soylu politikacı ve yazıcıların onun ortaya çıkışı hakkında bu kadar az bilgi vermeleri şaşırtıcı değil. Hayret verici olan aslında ondan söz etmeleri.
Beni takip edin
İndilerde şöyle tasvir edilir: İsa ortaya çıkar, onun tarafından seçilmiş müritlerinin her birine «Beni takip edin!» diye emreder – onlar da ailelerini, evlerini barklarını terk edip yanında yerlerini alır. İnsanların ona gerçekten de kayıtsız şartsız teslim olmaları kuvvetle muhtemel. Sonuç olarak onlardan bazıları, İsa’nın çarmıha gerilmesinden onlarca yıl sonra bile onun adına ölüme giderler, örneğin Petrus.
İlk iki mürit olan Petrus ve kardeşi Andreas, Yahya’nın versiyonuna göre Vaftizci Yahya’nın da yandaşları, en azından sempatizanlarıdır. İsa’nın, en önemli iki takipçisiyle daha orada karşılaşmış ve onları kendi tarafına çekmiş olması olasılığı göz ardı edilemez.
Balıkçı Petrus’un Taberiye Gölü kıyısında bulunan Kefer-nahum’daki evi, İsa için bir tür üs haline gelir: Yolculukları arasında sürekli dönüp geldiği ve arkeologların muhtemelen yeniden keşfettikleri bir sığınak.
1906 yılında bir Bizans kilisesinin altında antik kalıntılar bulundu. Bunlar ancak 1968-1998 arasında Fransisken arkeologlar tarafından daha yakından incelenebildi. Araştırmacılar, Bizans kilisesinin ve daha da eski, geç antik dönemden kalma bir ibadethanenin harabeleri altında sıradan bir ikametgâhın kalıntılarını gün ışığına çıkardı. Kefernahum, İsa döneminde Taberiye Gölü kıyısında 1.000 kadar sakiniyle, gelişmekte olan bir balıkçı şehriydi.
Read More about Nasıra’daki tüm hemşerileri gibi
